Abdurrahman b. Ebi Zinad – Ebu Muhammed Medeni
Hadîs ve fıkıh
âlimlerinden. Künyesi, Ebû Muhammed Medenî’dir. 100 (m. 718)’de doğdu. 174 (m. 790)’da
Bağdâd’da yetmişdört yaşında iken vefât etti. Babası Ebî Zinad’tan, Amr bin Ebî
Amr, Süheyl bin Ebî Sâlih, Hişam bin Urve ve Mûsâ bin Ukbe ve diğer
muhaddislerden hadîs rivâyet etmiştir. Kırâat ilmini Ali bin Ca’fer Kürî’den
almıştı. Kendisinden, İbn-i Cüreyc, Züheyr bin Muâviye, Muaz bin Muaz, el-
Anberî, Ebû Dâvûd Tayâlisî, Haccac bin Muhammed ve daha çok sayıda âlimler
hadîs-i şerîf rivâyet etmişlerdir. İmâm-ı Buhârî, Ebû Dâvûd, İmâm-ı Tirmizî,
İmâm-ı Nesâî ve İbn-i Mâce tarafından
rivâyetleri alınmıştır.
Abdurrahman bin Ebî Zinâd,
babası Ebî Zinâd’dan çok rivâyetlerde bulunmuştur. Bu rivâyetlerinin bir
kısmında dikkati çeken husus, başkalarının rivâyet etmediği meselelerin
bulunmasıdır. Babasından yaptığı rivâyetleri topladığı “Kitâb-ı Re’yi Fukahayı
Seb’a” adlı eseri üzerinde İmâm-ı Mâlik incelemeler yapmıştır. Kitab-ül-ferâiz
adlı bir eseri daha vardır. Buyurdu ki: “Muhabbet üç kısımdır: 1-İclâl ve
ta’zîm muhabbeti. Evlâdın babasını sevmesi gibi. Merhamet ve şefkat muhabbeti.
Ananın-babanın evladını sevmesi gibi. 3- Muşâkele ve beğenme muhabbeti,
insanların birbirini sevmesi gibi. Resûlullah efendimiz bunların hepsini
kendinde toplamıştır..” Rivâyet ettiği hadîs-i şerîflerden bazıları:
“Allahü teâlâ bizden
birisinin tevbesine, birinizin kayıp hayvanını bulduğu vakit sevinmesinden daha
çok sevinir.”
“.. Sizden birisi abdest
aldığı zaman, burnuna su çeksin, sonra sümkürsün.”
“Eğer ümmetime zor
gelmiyeceğini bilseydim her namaz vakti için misvak kullanmalarını
emrederdim.”
Kaynaklar:
---------------
1) Fihrist sh-315
2)
El-Menhel-ül-azb-ül-mevrûd cild-2, sh-143
3) Tezkiret-i huffâz
cild-1, sh-247
4) Tehzîb-üt-tehzîb cild-6,
sh-170